Tempus fugit. Ik wilde schrijven dat ik iets van twee jaar geleden een stukje over mijn muziek geschreven had. Maar dat bleken zeven jaren te zijn inmiddels..! Ik vind het tijd voor een update. Weer tien nummers die van betekenis voor mij zijn met tekst en uitleg. In willekeurige volgorde; ik heb wel geprobeerd om wat verschillende genres voorbij te laten komen.
1. Doorbraak
Nemesea – Caught in the Middle
Genre: Rock/Metal
Nemesea is een Nederlandse band, waar ik lang geleden wel veel naar luisterde, maar die ik een beetje uit het oog verloren was. Spotify suggereerde terecht dat ik dit nummer wel leuk zou vinden.
Ik vind de opbouw in de tekst en de muziek heel goed. De eerste twee coupletten gaan over hoe de hoofdpersoon zich diep in de put voelt zonder uitzicht. Maar dan komt in het refrein de wens om te weten hoe ze zich beter kan gaan voelen. Ze zoekt het nog wat buiten zichzelf en is ook voorzichtig: “Yes I know, nothing comes for free”.
In het vierde couplet is er weer een terugval, maar daarna komt er toch echt een omslag. De onzekerheid verdwijnt na het refrein, ze vindt de kracht in zichzelf en dat “it comes for free”. En de muziek weerspiegelt die opbouw heel mooi.
Wat ik in dit nummer zo gaaf vind is deze omslag, deze doorbraak. Ook in mannencirkels heb ik hier vaak getuige van kunnen zijn. Van hoe iemand ‘ik kan het niet’ weet te veranderen in ‘ik weet wat ik wil en hoe ik dat doe!’.
En nou heb ik mijzelf al in lange tijd niet zo verloren gevoeld als de hoofdpersoon in het lied, maar er zijn zeker momenten geweest waarin ik de uitweg uit een situatie even niet zag. En meezingen met die lied heeft me wel geholpen om er weer bovenop te komen.
2. Mythologie
Amorphis – Silver Bride
Genre: Metal
Ik hou veel van de muziek van de Finse band Amorphis. In de muziek worden rauwe grunts gecombineerd met de volle stem van de zanger. De meeste van hun albums gaan over mythologische verhalen. Het nummer dat ik hier wil delen, Silver Bride, komt uit het album Skyforger, dat grotendeels gaat over de smid Ilmarinen, een belangrijk personage uit de Kalevala, het Finse nationale epos. Ilmarinen smeedde allerlei fantastische dingen. Waaronder de Sampo (ook de titel van een nummer), een molen die eindeloos goud en zout maalde. Die belandde uiteindelijk in zee, wat verklaart waarom die nu zo zout is.
Silver Bride gaat over een tragische episode uit Ilmarinens leven. Zijn vrouw is gestorven door een vloek. En hij probeert haar evenbeeld van goud en zilver te maken, maar zonder succes: “I brought no sighs to the silver lips. No warmth from the gold”…
3. Sopranen en gitaren
Nightwish – The Greatest Show in Earth
Genre: Metal
Eén van de bands die al het langst in mijn leven is, is Nightwish. Toen ik 15 was, begon ik zelf een beetje muziek te ontdekken. Ik was begonnen bij de zoete muziek van Enya, maar via de rustigere nummers van Nightwish, ben ik langzaam meer de metal gaan ontdekken en dat heeft een duidelijke stempel gedrukt op de muziek (en sommige mensen) in mijn latere leven.
In het begin had Nightwish Tarja als zangeres. Een echte operazangeres met een super krachtige stem. Maar zij was wel een verwende diva (ik heb dat zelf ook wel bevestigd gezien toen ik als vrijwilliger op een festival werkte. Daarom ging de band op zoek naar iemand anders. Via een Finse zangeres kwamen ze uit op de Nederlandse Floor Jansen. Zij is inmiddels ook best wel beroemd bij een breder publiek omdat ze de televisieshow Beste Zanger van 2019 won. In de tijd dat ik 15 was, was zij de zangeres van de Nederlandse band After Forever, die ook wel echt coole muziek maakte.
Daarom was het wel lastig kiezen welk nummertje ik hier naar voren zou brengen. Ik heb gekozen voor The Greatest Show on Earth omdat er zoveel in zit (moet ook wel in 20 minuten). Zowel muzikaal, als qua inhoud. Het gaat over de geschiedenis van het universum en het leven op aarde. En hoe bijzonder het allemaal is, wat sowieso een thema van de laatste twee albums is.
In het nummer wordt ook “We were here” gezongen. Eigenlijk gaat dat over dat wij als individuen bestaan hebben in het universum. Maar ik zong het ook mee toen ik in 2018 bij een concert in de Ziggo Dome geweest was. Het was best een happening en indrukwekkend. Maar ik was daar.
Ook niet te missen:
After Forever – Monolith of Doubt (met Floor Jansen)
Nightwish – Sacrament of Wilderness (met Tarja Turunen)
Nightwish – I Want my Tears Back (met Annette Olzon)
4 & 5. Tegenpolen
De volgende twee nummers pak ik samen, omdat ik ze op dezelfde dag leerde kennen en ze me in gelijke mate aanspraken, terwijl ze totaal tegenovergesteld zijn. Maar juist die tegenstelling vind ik zo interessant.
Ajeet – Kiss the Earth
Genre: New Age / meditatief
&
FalKKonE – BFG Division
Genre: metal / game cover
Ajeet maakt hele lieflijke muziek over licht en liefde. In het nummer zit de tekst “Let’s kiss the earth we walk upon with our foutsteps” en dat vind ik zo mooi. Het hele lied is een soort van gebed aan de schoonheid van het leven. En daar houd ik echt ontzettend veel van.
Maar het leven als mens op aarde is niet alleen maar licht en liefde. Er is ook van alles in de schaduw wat niet ontkend moet worden.
Mijn andere nummer hoort bij een game serie, DOOM. Dat bestaat al best lang; ik speelde het voor het eerst toen ik ongeveer tien jaar oud was. Voor die tijd was de game al heel bruut: met een kettingzaag en een shotgun allerlei demonen te lijf gaan. Dat concept is nooit veranderd, alleen de graphics zijn veranderd van pixels naar haarscherp bloed dat bijna het scherm af spat.
De game heeft eigenlijk nooit de moeite genomen om de hoofdpersoon een naam te geven, dus heet hij maar Doomguy of Doomslayer. Hij is niet vriendelijk en brengt ook nauwelijks meer uit dan: “rip and tear”. Niet echt een rolmodel van masculiniteit. Of van wat dan ook eigenlijk. Maar hij is wel stoer en komt wat er van de mensheid over is redden.
Ik heb overigens wel even zitten nadenken wat mij er nou zo aan intrigeert, maar ik denk dat het antwoord ligt in het contrast. Tussen licht en donker. Teder en bruut. Ik werd ook pas enthousiast over de laatste versie van de game toen ik een trailer zag waarin naast de demonen ook een volk voorbij kwam wat schoonheid gecreëerd had in steden met rijzige torens.
Ergens deed het me ook denken aan de boeken die ik het allerleukst vind: die van de schrijver David Gemmell. Hij was in staat om zielloze monsters te schetsen in dezelfde wereld als prachtige liefdevolle wezens.
Hoe dan ook, het nummer hier is een cover van de originele soundtrack. De vernieuwde versie is al metal, maar deze cover nog meer. Doomguy mag dan niet inspirerend zijn, maar ik vind de muziek wel motiverend. Zeker in in de sportschool, vooral op de bokszak. Zou Doomguy stoppen omdat ie moe is? Door dan!
6. Trance dans
Lindsey Stirling – Trancendence
Genre: Electronic
Lindsey Stirling is goed met een viool. Ze speelt daar veel verschillende muziek binnen verschillende genres mee.
Het nummer dat ik wil hier wil delen vind ik ontzettend mooi. Ik heb er eens een zo fijn op gedanst met Galahad. Er zitten van die mooie lange zwieren in het nummer en die zijn ook heel makkelijk om te zetten in beweging. In het geval van mijn vrolijke herinnering van een genietend mannetje dat door de lucht zwierde op de muziek.
7. Elf of engel?
Fralalai – Elven
Het lied van Ajeet was al een elfachtig dromerig lied, maar daarvan zou ik er graag nog eentje delen. In mijn vorige stukje over het bijwonen van de documentaire Kiva: The Call of the Wisdom Keepers had ik al benoemd dat ik erg onder de indruk was van de muzikante Fralalai. Ik schreef dat ik haar optreden iets tussen dat van een elf en een engel vond. In het stuk hieronder gaat ze zelf voor elfen.
Ik vind haar muziek bijzonder bezield. Zij brengt heel veel schoonheid in de wereld en dat waardeer ik zo ontzettend. Ook in de woorden die ze gebruikt. Van haar website:
Fralalai is a Harpist, Singer and Artist who embodies the elemental energies of nature, archetype and myth, awakening what is sacred, magical, mysterious and profound.
Fralalai
Through the shimmering strings of her harps, the earthy beat of her drum calling, the angelic tones and emotional depth of her voice, she weaves ethereal and grounding melodies with hints of Celtic atmospheres and archaic chants.
The delicacy and power of her astonishing singing voice resonate from high celestial dimensions to the vibrational depth of the earth, weaving incantations in a universal language which speaks to the heart.
8.
Omnia – A World of Omnia
Genre: pagan folk
Een andere groep wiens muziek mijn halve leven bij me is, is Omnia. Onder andere omdat zij vaak optraden bij de fantasy festivals waar ik vrijwilliger was, heb ik ze als persoon ook van relatief dichtbij meegemaakt. Dat maakt dat ik wat gemengde gevoelens heb. Zij hebben zich een tijd lang politiek uitgesproken, maar wel op een tenenkrommend lompe manier. In de kern kon ik me vaak wel vinden in hun opvattingen, maar de manier waarop zij zich uitten, maakte het moeilijker om die mening te hebben. Ook hun manier van doen op de festivals werd steeds meer onbehouwen tot het punt dat ze niet meer welkom waren op Castlefest. Eén van hun nummers heet I don’t speak human, en dat was misschien inderdaad ook wel het probleem.
Het maffe is dat die lompheid niet terugkomt in hun muziek en dat die heel erg veel schoonheid bevat en liefde voor vrijheid en de natuur naar voren brengt. Op het moment van schrijven luister ik naar het nummer Bran, waar ik zo op kan wegdromen.
Maar het nummer dat ik hier ga neerzetten heet A World of Omnia. Het is een elektronische mashup van zeker drie van hun eerdere nummers. Maar het is op een prachtige en mysterieuze manier in elkaar gezet.
9. Klassiek en elektronisch
The Piano Guys – Titanium / Pavane
Het volgende nummer is ook een elektronische combinatie tussen verschillende nummers. Maar dan ook echt verschillend. The Piano Guys hebben een geweldige mix gemaakt van het prachtige klassieke Pavane van Gabriel Fauré en het moderne pop/dance nummer Titanium van David Guetta. Ik vind dat ze het beste van beide nummers combineren. Persoonlijk houd ik veel meer van Pavana, maar in deze versie zit een bepaalde opbouw die het klassieke nummer alleen maar krachtiger maakt.
10. Country music
Ilse de Lange – Lay Your Weapons Down
Genre: Country
Van de meeste country nummers die ik leuk vind, wist ik van te voren niet dat het tot dit genre behoorde. “Country” zei me niet zoveel, ik moest daarbij denken aan cowboys die aan het line-dansen waren. Maar het blijkt veel meer te zijn dan dat. En ik vind sommige country muziek gewoon echt leuk. Er zit een fijn ritme in, denk ik.
Het onderstaande nummer hoorde ik eens op de radio. Na wat zoeken kwam ik er achter dat het van Ilse de Lange is.
De tekst vind ik ook mooi. Die gaat over hobbels in de weg in een relatie, zoals ik die ook wel meegemaakt heb.
Say what we need to say
Ilse de Lange
And love before it’s lost
‘Cause what we have is real
And real can hurt sometimes
But just because it hurts doesn’t mean that we say goodbye
Samhildánach 